ΝΟΤΙΩΣ
altera pars

Άχειρες

Πολύ πριν από τον αρχιδια-κονο της μίζας και της ρεμούλας –χαρακτηρισμός που είναι αποτυπωμένος στα βδελυρά προγούλια του- η πορεία των πολιτικών βοθρολυμάτων υπέστη εκτροπή και αρδεύει χρόνια τώρα τις εύφορες κοιλάδες της συνενοχής, όπου κατοικούν οι άχειρες (πώς λέμε εκατόγχειρες; Ε, καμία σχέση).

Οι άχειρες –που έχουν και άχυρο στην κρανιακή κοιλότητα- είναι το διακαώς και περιπαθώς ποθούμενο πολιτικό υποκείμενο που μετακινείται αγεληδόν προς όποιον το σαγηνεύσει (πράγμα εμφανώς δυσχερές επί του κατεστραμμένου θυμικού του).

Είναι αυτό που καθορίζει τα πράγματα αφού πρώτα καθοριστεί από αυτά και που ενώ καθείς θα έπρεπε να το αποστρέφεται μεθ’ αποτροπιασμού –ως στείρο και αιωνίως άπρακτο, οικτρά μίζερο παρά την ακατάσχετη φλυαρία του- εν τούτοις όλοι το αποζητούν, το καλοπιάνουν και το κωλοπιάνουν προκειμένου να το ενσωματώσουν στις περίλαμπρες ιδεοληψίες τους.

Οι άχειρες ονομάζονται έτσι γιατί ποτέ δεν έχουν διαθέσιμο χέρι. Πρώην κοψοχέρηδες, εμπίπτουν σε δημιουργία πλείστων όσων συνδυασμών: και τα δύο χέρια στο πληκτρολόγιο, στο ένα το τηφλεκοντρόλ και στο άλλο snacks, στο ένα το κινητό και στο άλλο τα κλειδιά του αυτοκινήτου (αμφότερα Φροϋδικώς επεξηγημένα), «στο ‘να χέρι το μπεγλέρι, στ’ άλλο χέρι το τσιγάρο», στο ένα το ποτήρι και στο άλλο το πουλί και πάει κλαίγοντας. Οι άχειρες έχουν Δ.Ν.Τ. (Δείκτη Νοημοσύνης Τριάντα) και πιστεύουν ότι L.A. (Los Angeles) στην California και L.A. (Lekanopedio Attikis) στην καταφρόνια, είναι ισότιμα μέλη του ανεπτυγμένου κόσμου! Συχνά δε, πείθονται από την χιουμοριστική εξουσιαστική προπαγάνδα που λέει ότι ενώ ο καπιταλισμός είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο κομμουνισμός είναι το ακριβώς αντίθετο.

Στους άχειρες αρέσουν τα καλαμαροχτάποδα και οι πολιτικοί, επειδή ακριβώς έχουν σε μεγάλο αριθμό τα άκρα –και τις άκρες- που εκείνοι στερούνται. Στέκονται μονίμως στο κέντρο της φρόνησης («σωστά δεν μιλάω συμπέθερε;») τοποθετώντας όλους τους άλλους έξω και γύρω (περί), ώστε περί+φρόνηση να συνθέσουν τα απαρέγκλιτα συναισθήματα που τρέφουν γι’ αυτούς…

Οι άχειρες είναι παράγωγα και στυλοβάτες του καθεστώτος μικρονοϊκού πολιτισμού, θιασώτες της Ομπάμιας ελπίδας αλλά και Πουτινίζοντες ταυτόχρονα, άλλοτε Κουτσουμπώντας κι άλλοτε Τσιπρίζοντας, αναρριχώμενοι και διεκδικούντες ένα καλύτερο και πιο δοξασμένο χθες. Από τότε που αι δύο –διαβάζεται ως μια λέξη, έχει και σημείο G πλέον- υπερδυνάμεις έγιναν έξι, επτά, οκτώ κι αργότερα είκοσι (G-20, το «g» που λέγαμε, δυνάμενο να εκληφθεί και ως αρχικό της λέξης gang), οι άχειρες ελπίζουν και στην εξωφρενική ουτοπία της παγκόσμιας συνεννόησης. Την ώρα που αδυνατούν να τα βρουν ακόμα και με τους δυο-τρεις της κατοικίας και τους πέντε-δέκα της πολύ κατοικίας τους!…

Οι άχειρες είναι ένα βήμα μπροστά από τους μονόχειρες, για τους οποίους ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έγραφε ότι «σίγουρα τώρα θα μας κόψουν το ένα χέρι, αφού ανέλαβαν κυβέρνηση». Είναι συντριπτική πλειονότητα, αναγνωρίζονται από την αταβιστική καρέκλα-ουρά και βρίσκονται διάσπαρτοι παντού, φυτρώνοντας ακόμα κι εκεί που δεν τους σπέρνεις, σπέρνοντας εκεί που δεν φυτρώνει τίποτε. Βαλαντώνουν με τον Βαλάντη στις πίστες και παπαρίζονται με την παπαρι-zoo, ακούνε ισόγεια ρεύματα, πυξ βλαξ και Θανάση (τι “ποιος Θανάσης”; Η προς το παρόν εφαρμοσμένη σε cocooning μετενσάρκωση του Μπακούνιν στην στρατευμένη –αλλά και αντιρρησία συνείδησης ταυτόχρονα- τέχνη του πολύπαθου θεσσαλικού κάμπου). Είναι και με την Autonomia Operaia και με την όπερα. Και με την R.A.F. και με τα ράφια του “Kaufhaus”. Και με την action και με την attraction. Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Και με την Κική και με την Κοκό…

Οι άχειρες δεν έχουν χείρα να τείνουν και γι’ αυτό τείνουν σταδιακά προς την χείριστη αποκτήνωση. Γι’ αυτό και προσβάλλονται από νόσους κτηνιατρικού ενδιαφέροντος, όπως η γρίπη των αχείρων. Δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, αλλά εκπληκτικής πιστότητας φωτοκόπιες. Δεν είναι καταγέλαστα υποκείμενα, αλλά το ιστορικό υποκείμενο που θα υποστεί επιτόπια κατεργασία στους Χ.Α.Δ.Α. (Χώροι Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Αποβλήτων) και θα μετατραπεί σε υγιές κύτταρο της μελλοντικής θεσπέσιας κοινωνίας. Έτσι κι αλλιώς δεν φταίνε οι ίδιοι, αυτό το ξέρουν όλοι. Φταίει ο καπιταλισμός και η εκμετάλλευση παχύδερμου από παχύδερμο και κήτους από κήτος. Κοίτα να δεις… κοίτα, να δισ.

Σχετικά άρθρα

Για τα 71α γενέθλια των αδερφών Κατσιμίχα

Super User

Διδακτική υπόμνηση

Super User

Ο θάνατος των δρόμων

Super User

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Υποθέτουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. Αποδοχή Δείτε περισσότερα

Πολιτική απορρήτου και cookies