“Δεν είμαι ρατσιστής αλλά…“. Έτσι ξεκινάει τα εμετικά και άλλα σχόλιά της η πλειονότητα –πλέον- του κοινωνικού σώματος που άγεται και φέρεται από το τρίγωνο κατανάλωση – τηλεθέαση – ψηφοδοσία.
Κι αν τη στριμώξεις, αποκαλύπτεται με το αξεπέραστο “εμένα είπες ρατσιστή ρε γύφτο, κωλόχοντρε, αράπη, κοκαλιάρη, πεινάλα, γυαλάκια, αλλήθωρε, κομμουνιστή (και πολλά άλλα… καθημερινά);“…
