Μπορεί σε μερικούς ο εθνικισμός και ο φασισμός να φαντάζουν “φρούτα” χωρίς αδιάκοπη ιστορική συνέχεια, αλλά ακόμη και όταν θεωρητικά ήταν αδρανείς, είχαν την παρουσία τους. Η “κοσμοπολίτικη” Ρόδος, που σήμερα τρέφεται σχεδόν αποκλειστικά από τον τουρισμό της, έγινε το σκηνικό πρωτοφανών διαμαρτυριών και συγκρούσεων στις 20 Ιουλίου του μακρινού 1980, λόγω δρομολόγησης τουριστικού σκάφους από και προς την Τουρκία.
Τότε ο “Αττίλας” ήταν ακόμη νωπός και δημιουργούσε εύκολα αντιτουρκικό μένος, γι’ αυτό είχαμε μολότοφ, οδοφράγματα και δακρυγόνα, δύο αστυνομικούς τραυματίες από κυνηγετική καραμπίνα (!) και δεκάδες τραυματίες διαδηλωτές. Μετά ήρθαν οι ωραίες λίρες (τα γρόσια ντε, στυλοβάτες της “ελληνικής” οικονομίας για τέσσερις αιώνες) και η άνθηση της “τουριστικής βιομηχανίας”, συνεπακόλουθα δε και το καμάρι για τις τουρκικές (και άλλες) σημαίες των σκαφών που ελλιμενίζονται και λικνίζονται εκεί τα καλοκαίρια και όχι μόνον και ω χειμώνων…
