Ας διασκεδάσουμε λιγάκι με την αστεία συνήθεια πολλών που μάλιστα πληθαίνουν (πώς και από πού προέκυψε άραγε;) που γράφουν πρώτα το επώνυμο και μετά το όνομά τους, λες και είναι… ορκισμένα απάρτια κάποιου γραφειοκρατικού καταλόγου. Να δούμε πώς θα ήταν ο κόσμος αν τους ακολουθούσε (φυσικά δεν το κάνει, αφήνοντάς τους έκθετους):
Θεάνθρωπός τους θα ήταν ο… Χριστός Ιησούς και πρωθυπουργός ο Τσίπρας Αλέξης. Στις ειδήσεις θα άκουγαν “ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Τραμπ Ντόναλντ“, “ο εθνάρχης Βενιζέλος Ελευθέριος” και μετά θα παρακολουθούσαν ταινίες με “τη Μερκούρη Μελίνα, τον Γουέιν Τζον, τον Βέγγο Θανάση, τον Ψάλτη Στάθη, τη Ράιαν Μεγκ, τον Μπαντέρας Αντόνιο” ή έστω τον “Χιλ Μπένι” και την “Πόπινς Μαίρη“. Θα διασκέδαζαν με τραγούδια “του Καζαντζίδη Στέλιου, του Κόλινς Φιλ, της Βίσση Άννας, του Γκάλαχερ Ρόρι ή του Κούπερ Άλις“. Στις ιστορικές αναζητήσεις τους θα διάβαζαν για “τον Αλέξανδρο μέγα, τον Καίσαρα Ιούλιο, τον Μαρξ Καρλ και τη Φρανκ Άννα“.
Και τέλος, θα έβγαιναν μια βόλτα στις οδούς “Ράλλη Πέτρου” και “Λαμπράκη Γρηγορίου” μπας και πάρει λίγο καθαρό αέρα το μυαλό τους…
