Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι μια οικογένεια που αποτελείται από δύο εκπαιδευτικούς (γεγονός καθόλου σπάνιο), με δύο παιδιά σχολικής ηλικίας (γεγονός επίσης καθόλου σπάνιο), βρίσκεται υπό τις εξής -καθόλου απίθανες- συνθήκες:
- Οι δύο σύζυγοι υπηρετούν σε σχολεία που τελούν υπό κατάληψη
- Τα παιδιά τους φοιτούν σε σχολεία που είτε είναι υπό κατάληψη είτε τελούν σε αναστολή λόγω κορωνοϊού.
Τότε
- οι δύο γονείς θα πρέπει (υποχρεωτικά) να παραδίδουν ταυτόχρονα εξ αποστάσεως μαθήματα από το σπίτι τους
- τα δύο παιδιά θα πρέπει (υποχρεωτικά) να παρακολουθούν ταυτόχρονα τα δικά τους εξ αποστάσεως μαθήματα.
Άρα λοιπόν θα πρέπει στο ίδιο σπίτι
- να υπάρχουν τέσσερις υπολογιστές
- οι υπολογιστές αυτοί να βρίσκονται σε διαφορετικούς χώρους, έτσι ώστε να υπάρχουν οι απαραίτητες συνθήκες για τη διεξαγωγή των εξ αποστάσεως μαθημάτων.
Πείτε μου τώρα, πώς μία μέση οικογένεια που στεγάζεται σε ένα μικρό διαμέρισμα, μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές τις συνθήκες και προϋποθέσεις διδασκαλίας; Ή πείτε μου πώς μία οικογένεια χαμηλών εισοδημάτων (ναι, από αυτές που δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν ακόμα και ένα κουλούρι για το διάλειμμα των παιδιών στο σχολείο) μπορεί να διαθέτει ή να προμηθευτεί πλήθος ηλεκτρονικών υπολογιστών για κάθε παιδί (με μέσο όρο δύο παιδιά ανά οικογένεια); Και μη διαβάσω για τα περιβόητα tablets που δόθηκαν στα σχολεία για να παραχωρηθούν στους μαθητές.
Εκτός αν τα παραπάνω αποτελούν στατιστική ασημαντότητα, οπότε πάω πάσο…
