Ο Τεισίας ήταν μαθητής του ρητοροδιδάσκαλου και πολιτικού Κόρακα, που είχε διακριθεί τον πέμπτο αιώνα στις Συρακούσες ως έξοχος δικανικός ρήτορας. Χαρακτηριστική της ρητορικής δεινότητας μαθητού και δάσκαλου ήταν η εξής διδακτική ιστορία που καταγράφηκε στις Συρακούσες:
Όταν ο Τεισίας ήταν νεαρός ακόμη, επισκέφθηκε τον Κόρακα και του ζήτησε να του μάθει την τέχνη της ρητορικής. Όμως επειδή ακόμη κι αν πουλούσε όλη του την περιουσία δεν θα έφτανε να πληρώσει ούτε τα μισά δίδακτρα, συμφώνησαν ότι θα τον πλήρωνε μόνο αν τον έκανε καλό ρήτορα και κέρδιζε την πρώτη του δίκη στο δικαστήριο.
Ο Κόρακας δέχτηκε. Μετά από τετραετή διδασκαλία ο Τεισίας έγινε εξαίρετος ρήτορας, αλλά δεν αναλάμβανε να συνηγορήσει σε δικαστήριο, για να αποφύγει την πληρωμή. Ο Κόρακας αναγκάστηκε να καταγγείλει τον μαθητή του στα δικαστήρια. Πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε τότε σ’ αυτή τη δίκη, για να παρακολουθήσει τη μονομαχία ανάμεσα σε δάσκαλο και σε μαθητή.
Ο Κόρακας εξήγησε στους δικαστές τη συμφωνία που είχε κάνει με τον Τεισία και τέλειωσε με αυτά τα λόγια: «Και τώρα, ω δικαστές, αποφασίστε. Σας ειδοποιώ όμως πως μου είναι αδιάφορο τι απόφαση θα βγάλετε. Γιατί είτε τον καταδικάσετε τον Τεισία είτε τον αθωώσετε, εγώ τα λεφτά μου θα τα πάρω»! Οι δικαστές τού ζήτησαν να εξηγήσει και ο Κόρακας είπε: «Αν το δικαστήριο αποφανθεί πως οφείλει να με πληρώσει ο μαθητής, θα με πληρώσει φυσικά. Αν όμως αποφασίσετε πως δεν υποχρεούται να με πληρώσει, τότε ο μαθητής μου θα έχει κερδίσει την πρώτη του δίκη, οπότε -με βάση τη συμφωνία μας- οφείλει να με πληρώσει».
Οι δικαστές έμειναν έκπληκτοι. Αλλά τότε ανέβηκε στο βήμα ο νεαρός Τεισίας και είπε: «Και εγώ αδιαφορώ για την απόφαση του δικαστηρίου. Γιατί ότι και αν αποφασίσετε, δεν οφείλω καμιά πληρωμή». Μπροστά στη νέα έκπληξη των δικαστών, ο Τεισίας εξήγησε: «Αν το δικαστήριο αποφασίσει να μην πληρώσω τον δάσκαλο, τότε δεν θα τον πληρώσω φυσικά. Αν όμως αποφασίσετε πως πρέπει να τον πληρώσω, τότε θα έχω χάσει την πρώτη μου δίκη, οπότε -κατά τη συμφωνία μας- δεν του οφείλω πληρωμή»!
Οι δικαστές μη ξέροντας ποιόν να πρωτοθαυμάσουν, τον δάσκαλο ή τον μαθητή, είπαν την παροιμιώδη φράση: «Εκ κακού κόρακος κακόν ωόν».
