Στις 22 Μαΐου του 1963 δολοφονείται από παρακρατικούς ο αγωνιστής της αριστεράς Γρηγόρης Λαμπράκης (σ.σ. χτυπήθηκε στις 22 Μαΐου και πέθανε πέντε μέρες αργότερα). Με την ευκαιρία παραθέτουμε τον ορισμό του παρακράτους όπως τον έδωσε ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας στην αγόρευσή του στη δίκη των δολοφόνων του Λαμπράκη, τον Δεκέμβρη του 1966. Ο λόγος είναι ότι ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά έχουν και σήμερα οι παρακρατικοί μηχανισμοί, με τη διαφορά ότι πολλαπλασιάστηκαν οι στόχοι τους και εκτός απ’ τους αντιφασίστες στρέφονται και κατά μεταναστών και σε αυτοδιαχειριζόμενα νεολαιίστικα στέκια:
«Οι μηχανισμοί που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη αποτελούνται από κατάλοιπα υποπροϊόντων του Χίτλερ, από γιγαντοκύτταρα δοσιλογικής λευχαιμίας… από κακοποιούς διαφόρων βαθμών και ειδών, από ιδεολογικούς σκηνίτες και από άλλους φτωχούς διαβόλους… Από τέτοια κοινωνικά βυθοκορήματα αναμενόταν βοήθεια και σ’ αυτά θα ανατιθόταν σε ώρα κρίσης η ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας και η μεγάλη και άγια υπόθεση “της υπερασπίσεως της πατρίδος και του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού παντού, πάντοτε και δι’ όλων των μέσων”, κατά τους σκοπούς της οργάνωσης του Γιοσμά που αναγράφονται πίσω από την ταυτότητα του Γκοτζαμάνη… Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται (προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς) ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;».
Και ένα απόσπασμα από παλαιότερο κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου:
22 Μάη 1963: Η επιτροπή Θεσσαλονίκης για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη οργανώνει εκδήλωση στις 7.30 μ.μ. Ομιλητής ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Η τρομοκρατία ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Τραμπούκοι και αστυνομία προσπαθούν να ματαιώσουν την εκδήλωση.
Ώρα 8.20 μ.μ.: Ο Λαμπράκης ξεκινά από το ξενοδοχείο που διαμένει για να φτάσει στον χώρο της εκδήλωσης. Στη διαδρομή, σε μια απόσταση μόλις 80 μέτρων, δέχεται επίθεση από παρακρατικούς. Οι χωροφύλακες παρακολουθούν…
Ο Λαμπράκης εισέρχεται στο χώρο της εκδήλωσης. Παρακρατικοί και τραμπούκοι λιθοβολούν τον χώρο της συγκέντρωσης. Η αστυνομία παρακολουθεί…
Ο Λαμπράκης διακόπτει την ομιλία του. Καταγγέλλει «σχέδιο δολοφονικής απόπειρας» εναντίον του. Καθιστά υπεύθυνη την κυβέρνηση και τις αρχές. Η αστυνομία παρακολουθεί…
Ώρα 10.15 μ.μ.: Ο Λαμπράκης κατεβαίνει από την αίθουσα της συγκέντρωσης. Η κυκλοφορία στον δρόμο έχει απαγορευτεί. Παντού ασφαλίτες και χωροφύλακες. Κινείται προς το ξενοδοχείο. Απόσταση 80 μέτρα. Σε απόσταση οκτώ μέτρων από τον βουλευτή ακούγεται το μαρσάρισμα μοτοσικλέτας. Ο οδηγός του τρίκυκλου με σκεπασμένο τον αριθμό, πέφτει πάνω στον Λαμπράκη. Ο συνεργός του στην καρότσα χτυπά τον βουλευτή στο κεφάλι. Τον ρίχνουν στην άσφαλτο. Στο σημείο σχηματίζεται μια λίμνη αίματος…
27 Μάη 1963: Μετά από άνιση μάχη που κράτησε πέντε μέρες στην εντατική, στη 1.22 τα ξημερώματα, ο υφηγητής της Ιατρικής, ο πρωταθλητής στους στίβους, ο μάρτυρας της ειρήνης και της δημοκρατίας, ο βουλευτής της αριστεράς, ο Γρηγόρης Λαμπράκης, αφήνει την τελευταία του πνοή.
Το κράτος που είχε δολοφονήσει τον Λαμπράκη, το κράτος που είχε στηθεί πάνω στις βόμβες ναπάλμ, που έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, που στις εκλογές του ψήφιζαν και τα «δέντρα», τέσσερα χρόνια αργότερα, ανήμερα της πρώτης πορείας ειρήνης, θα παραχωρούσε την διαχείριση των υποθέσεων των προυχόντων του στους Παττακούς, στους Παπαδόπουλους και στους Μάλλιους…
πηγή: Βαθύ Κόκκινο
