Αδελφοί
Η εξηκοστή πρώτη αγρία επιστολή Φαύλου, αποτελεί κόλαφον τινά δι’ εκείνους που δεν πιστεύουν πια εις θαύματα, έστω και αν αυτά γίνονται από τον παμμέγιστον άγιον καπιταλισμόν και την πανδήμως τιμωμένη οσιομάρτυρα της των χρημάτων προασπίσεως, μεγάλη η χάρις των.
Miracolo, miracolo, αναφώνησε προσφάτως το φιλοθεάμον κοινό (που του αφαιρείται ο άρτος και συντόμως θα παραμείνει μόνον με τα θεάματα), κινούμενο ελαφρώς επί του αναπηρικού καναπέως του… Και αυτό καθώς είδε την καλλίπυγον -δια την εποχήν της- και ευειδή Αφροδίτη της Μήλου να ξαναβγάζει χέρια! Συγκεκριμένα μόνο το δεξιόν τοιούτο, ίνα υψώσει το μεσαίο δάκτυλό του –οποία αμερικανιά!- εις ημάς τους «απατεώνες του νότου»! Ημάς που τολμούμε να επιβουλευόμαστε τα χρήματα του τιμίου γερμανού εργαζομένου! Oh Gott, oh liebliche Almunia und Jean Claude Trichet! Ωχριά ο Joseph Goebbels, όστις αποδεικνύεται μικρούτσικος (όχι Ανδρέας) μπροστά εις την νέα γερμανική προπαγάνδα. Αντί οποιασδήποτε παρ’ ημών αντιδράσεως (αν και η χειρονομία απευθύνετο προς την Νέα Δημοκρατία συμφώνως τω Πεταλωτή, οπότε τον λόγον έχει η υπεράσπισις), θα παρακαλούσαμε την «Καθημερινήν» να επαναλάβει τα περί «γραφικότητας να ζητάμε πολεμικές αποζημιώσεις» από το θεάρεστον καθεστώς του ναζιφασισμού. Δια το οποίον έπλεκε εγκώμια προ επτά δεκαετιών (ιδείτε π.χ. το φύλλον της 29ης Απριλίου 1941), ανάλογα με αυτά των –επικαίρων- χαιρετισμών…
Ας αφήσομε όμως τα θαύματα και ας υπάγομε εις τους μπαξέδες (δεν περνώ, δεν περνώ). Εκεί, ανάμεσα εις οπώρας τινές, βλέπουμε και αυτή ταύτη των κωδωνοκρουστών. Θα ήταν διασκεδαστικές αν δεν ήταν επιβλαβείς και οδυνηραί δια την κοινωνία αι τρομοκρατικαί προκηρύξεις-δημοσιεύματα του τύπου «ο ΟΗΕ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για εξαφάνιση ειδών», «το τάδε παρατηρητήριο κρούει τον κώδωνα για την πείνα και τις αρρώστιες», «η δείνα ΜΚΟ κρούει τον κώδωνα για το περιβάλλον» και τα λοιπά και ταλιμπάν. Ο καπιταλιστικός «παράδεισος» (ανεστραμμένη κόλαση) βρίθει φορέων και μονάδων που πληρώνονται εις δισεκατομμύρια ίνα κρούουν τον κώδωνα! Μίσθαρνοι κωδονοκρούστες που λειτουργούν απλώς ως κέντρα εμβριθών διαπιστώσεων και τίποτε περαιτέρω… Επιτροπές, ταξίδια, έρευνες, παραγγελίες (τι πίτσες;), πακτωλός χρημάτων και διαπλοκές, δια να λένε ένια αυτονόητα (εις την καλύτερη περίπτωση) και να τρομοκρατούν τις κοινωνίες, λειτουργώντας (στη χειρότερη) ως δεκανίκι των ισχυρών και «τυράκι» εις φάκα δια τους αφελείς…
Yeah πυρί μιχθήτω!…
