Αδελφοί
Αρχή δια κριτική ή αρχή διακριτική ή ό,τι άλλο (πάντα υφίσταται και τρίτος δρόμος) ανάλογα Πούτιν συλλαβίζει κανείς τη φράση: Αραβία, άρα βία… Να ιδούμε τι θα κάνουν οι αστικοί όφεις του κάθε office και ο υπουργός προστασίας του πολίτη που συντόμως τον βλέπω να γίνεται ιππουργός προ στασιαστού πολίτη (είπαμε: άπαντα είναι και θέμα συλλαβισμού)…
«Όταν καπνίζει ο λουλάς, εσύ δεν πρέπει να μιλάς. Κοίταξε τριγύρω οι μάγκες κάνουν όλοι τουμπεκί». Κατελήφθημεν από αλλεργική και μεταφερόμενη δια γύρεως τρέλα εσχάτως και οι συνειρμοί πηδούν ανεξέλεγκτοι από θέμα εις θέμα, ένεκα που αφίχθη και τύποις η άνοιξις μετά την πρόσφατον ισημερία. Την ίδια ώρα, πράττουσα αντιστοίχως των ιδικών μας συνειρμών, πηδά και η άρχουσα τάξις σύμπαν το πόπολο, το οποίο φέρεται αρεσκόμενο εις τη φάση (εκτός κι αν δύναται να καταδειχθεί κάποια περί του αντιθέτου ένδειξις, οπότε και θα ανακαλέσουμε). Και μη χοιρότερα…
Σκεφθείτε αδελφοί όλους εκείνους που γύρισαν άπραγοι από την Πράγα, τους σιτευτούς μόσχους της Μόσχας, τους τυράννους των Τιράνων κι εκείνους του Πεκίνου. Πεκινουά και κανείς! Τίποτε δεν άκουσαν σε Κάννες, Βαρσο-βία και Αρα-βία. Τώρα αγοράζουν αγρό και μπλουζάκια ΤΝΤ, καθώς επιδίδονται εις συλλογή ή εξαγορά επαναστατικών ενσήμων. Και αναμένουν να βγουν εις την σύνταξη, αν δεν διαλυθεί ως τότε και η σημερινή κυνωνική ass φάλλιση. «Θα πάρουν μια πούτζα από δω ως την Τριπολιτσά», που έλεγε και ο Γε όργιος Καραϊσκάκης. Faux bijoux και φο βία. Vai via!
Έκλαυσα από συγκίνηση και φαντάζομαι το αυτό θα πράξατε και υμείς, άμα τω ακούσματι ότι περί τους δέκα εκ των τριακοσίων μίσθαρνων εθνοπατέρων και πωλητικού προσωπικού των capital ληστών, προσέφεραν (κι αυτοί κάτι ψιλά, μη φαντασθείτε…) στο ταμείον σωτηρίας της πατρίδος. Η φιλοπατρία αδερφοί, το ύψιστο e-δανεικό που εις τον υπερθετικό έχουσι οι πεφωτισμένοι ηγέται, αυτό το «αμύνεσθαι περί πάρτης» δέον να μας παραδειγματίσει άπαντες. Θα έλεγα τώρα αυτό που σκέπτομαι, αλλά δεν θέλω να στερηθείτε τας επομένους αγ(ρ)ίας αυτάς επιστολάς.
Είν’ ελεύθερος ο τύπος, φθάνει μόνον να μην βλάψεις
της αρχής τους υπαλλήλους,
τους κριτάς, τους υπουργούς μας και των υπουργών τους φίλους
είν’ ελεύθερος ο τύπος, φθάνει μόνον να μη γράψεις (Αλέξανδρος Σούτσος).
