Αδελφοί
Ξόδευα το χρόνο –κι αυτός εμένα- σε χρονογραφήματα και λοιπές πνευματικές κενώσεις, ίνα προσποριστώ τα προς το τζιν (αυτό που πάντα φοράω κι αυτό που ενίοτε πίνω). Όμως, ο ώμος βάρυνε κι αποφάσισα ν’ ασχοληθώ με εκκαθαρίσεις, αυτό που στη γλώσσα των ελαιολελιπασμένων διαχειριστών καλείται «σβήσιμο των ιχνών».
Καλή νοικοκυρά = δούλα και κυρά λέγουν οι πατροπαράδοτες παραδόσεις κι επιδόθηκα στα του οίκου, που πλέον απέχουν από τα εν δήμω μια κάμερα δρόμο. Καθαρός πια προσέρχομαι στην μητρίδα (θηλυκό του πατρίδα, γιατί μετά την εκκαθαριστική επέλαση των σαρκοβόρων-πατριαρχικών Δωριέων, ξεχάσαμε κι αυτά που ξέραμε). Καθαρός από dvd και χρήματα, διότι πλέον δεν νοείται αρθρογράφος κατέχων κάτι εκ των δύο. Για χρήματα δεν τίθεται Θε-μα, ποτέ δεν είχα στοκ. Με τα dvd κοψομεσιάστηκα. Μόνο εξ εφημερίδων, έχω τρία containers παγκόσμιας ταινιοθήκης επιπέδου Guinness, αποθηκευμένη στον αποικιοκρατικό ΣΕμπο του μπάτε σκύλοι αλέστε (ανέκαθεν) λιμανιού. Τα κακού περιεχομένου -όπως και τα σκυλο-cd- τα κάνω σουβέρ. Για να τα πολυλογώ (γι’ αυτό πληρώνομαι άλλωστε) κατάφερα να τα διαμοιράσω σε νέους κομιστές. Δεν είχα κανένα με την Τσέκου, αλλά είχα με την Τσε-Κα (οι πολιτικοποιημένοι γιγνώσκουν) και τον Ου-Τσε-Κα (U.C.K. τα αρχικά του, από τα οποία αφαιρέθηκε το αρχικό F για να μην κινούνται υποψίες στην πυριτιδαποθήκη των βλακανίων). Πέταξα επίσης κλάδους-κλαδάκια, κούκους-δήμους, μια μινιατούρα αψίδας του Α(ν)δριανού και δεν ξαναπατάω στου Χαριλάου, στη Γιάννη Αγγέλου. Έκαψα και κάτι ραβασάκια μιας νηπιαγωγού –αργότερα, τη βοηθεία φίλων, υπολοχαγού- Νατάσσας και προέβην σε επανίδρυση της οικείας οικίας μου. Κοινώς, της άλλαξα τα φώτα.
Τώρα, μπορώ να σας κοιτάξω στα μάτια –δίκην απολεσθέντος Κωνσταντόπουλου- προτρέποντάς σας προς τούτο: Κάμετε το ίδιο! Απαλλαγείτε από ενοχοποιητικά στοιχεία, όπως συνέβη στο μακαριστό ζήτημα των υποκλοπών. Και μην μου πείτε –επίτηδες δεν ανεφέρθην σχετικώς πριν- ότι δεν έχετε συσκευές Siemens στα σπίτια (αναγραμματισμένο: Miesens) και μίζες στα οχήματά σας…
ΥΓ: «Η Θεσσαλονίκη; Υπήρξε πολυπολιτισμική όταν δεν ήταν ελληνική. Αντεθνικά ακούγονται αυτά, αλλά… Η αύρα αυτού του πράγματος κράτησε καμιά δεκαετία μετά τη μεταπολίτευση και τώρα έχουμε φτάσει στη χειρότερη φάση. Χριστιανοί, παραχριστιανοί, Ψωμιάδης, Παπαγεωργόπουλος. Και σκυλάδικα παντού. Αυτό είναι αντανάκλαση του τι συμβαίνει από κάτω, του ποια είναι η αισθητική της πόλης. Η Θεσσαλονίκη είναι μια σκυλούπολη πλέον».
Γιάννης Αγγελάκας
