Αδελφοί (και αδελφές, παλιόφιλε στον καιρό της προηγούμενης εξορίας Αλιφέρη).
Ως τα σημεία δεικνύουν, ο Ιούνιος είναι ο τυχερός μήνας του «δημάρχου που μας αξίζει», ως έλεγε και η προειδοποιητική αφίσα του παρελθόντος. Γράφαμε εις την προηγούμενη επιστολή δια το ρεκόρ που ο «φτερωτός γιατρός» άγγιξε το 1972 και ίσως καταρρίψει στο εγγύς μέλλον. Μα θα ήταν παράλειψη αν δεν μνημονεύαμε τα γενέθλιά του που είναι την προσεχή Παρασκευή 27/6, ευχόμενοι χρόνια πολλά και αγγλιστί «god save the king».
Όμως, σήμερα δεν θ’ ασχοληθούμε με τα του δήμου (μη εν οίκω), αν και θα παραμείνουμε εις την τοπική εαυτοδιοίκηση. Είναι και της μόδας, μιας και περιμένουμε δεύτερο Καποδίσ3 (σωσία) στα πλαίcia της των πάντων επανιδρύσεως-επανυβρίσεως.
Έτσι όπως ρέμβαζα παρά του εξώστου του Εξώστου, αναρωτιόmoon αν η δυσωδία που πλανιόταν πάνω από τη συμβασιλεύουσα οφείλεται στο γεγονός ότι κάποιοι ακραιφνείς ηλίθιοι έκαναν τη βιομηχανική ζώνη να μας ζώνει από κει που φυσάει ο Βαρδάρης. Μετά, αναρωτήθηκα μήπως φταίει ο αγωγός αερίων, αλλά απέρριψα τη σκέψη λέγοντας «δεν μπορεί ρε πού(σ)τιν μου». Ώσπου ανεγνώρισα το είδος της οσμής: επρόκειτο για ΕΑΤ-ΕΣΑ (Εντερικές Απωθήσεις Τροφών – Επίμονα Συμπιέζοντα Αέρια) που ενίοτε δημιουργεί και ο συνδυασμός καταναλώσεως γαλλικών ομού μεθ’ ελληνικών εδεσμάτων. Oh mon dieu, ανέκραξα, όπως ο Ευκλείδης με το «γιουρίκα» (eureka αμερικανιστί, εύρηκα αρχαιοελληνιστί) και κατάλαβα ότι φταίει ο ουγγρελληνόφραγκος (σύνθεσις Ούγγρου, Έλληνος και Φράγκου). Και, φευ, αυτή ταύτη ήτο η πικρά, οσμηρά αλήθεια. Ο παρά Γάλλων αλιέων κυνηγημένος και παρά παπαράτσι παρακολουθούμενος, παρακάμπτοντας το περιώνυμο σαβούρα βιβρ της Εσπερίας και κάνοντας ζάρτινγκ (κατά το ζάπινγκ) στις προσκλήσεις και στις πιθανές ονοματοδοσίες, δεν πάτησε το φινετσάτο πόδι του στην πατρίδα του παππού! Ωιμέ, πού να εύρω γωνία να κλαύσω για το… κλαύσιμο του Καρλωμένου (είπαμε, λόγω Κάρλας). Περίλυπος έπνιξα τον καemo μου στα in και must και trendy και γουάου μπαρ της πόλης, πίνοντass γάλα των δύο ευρώ για να τη σπάσω στους ΑμΕΑ (Αδιάφορους με Επαναστατικές Ανησυχίες) του φραπέ των πέντε ευρώ… Εκείνους που χρωστάνε εικοσαχίλιαρα στις τράπεζες για να έχουν να πληρώνουν διακόσια ευρώ τη φιάλη συν τα άνθη… Euro γιούρο όλοι…
