Αδελφοί
Ενώπιον των νέων Δεκεμβριανών και καθώς έβηχα εύηχα από τα επαρχιώτικα –για πολλά χρόνια αχρησιμοποίητα- ληγμένα χημικά, πρόσθεσα μια χαριτωμένη πινελιά καρκίνου στον λέοντα ωροσκόπο μου. Τώρα πια πολλοί από εμάς είμαστε εθισμένοι στο «chlorobenzylidene malononitrile» και επί πενθήμερο ικετεύαμε τους διακινητές-ψεκαστές για τις καθημερινές δόσεις μας.
Ευτυχώς δεν ήταν προκατειλημμένοι και δεν έδιναν μόνο σε κουκουλοφόρους αλλά και σ’ εμάς τους πανταχόθεν ακάλυπτους. Αρχίσαμε μια μέρα πριν από εκείνη που Ελλάδα και Ρωσία κήδευαν από έναν Αλέξανδρο. Ειδοποιός διαφορά (πέρα από τις προφανείς): η Ρωσία δεν είχε κανένα λόγο να οργίζεται ούτε είχε έναν άλλο Αλέξανδρο και μια Αλεξάνδρα να εξακολουθούν να παίζουν σε αριστερά – παιδική χαρά. Που οι μισοί αυτής ήταν στους δρόμους, ενώ οι άλλοι μισοί μελετούσαν τα σχέδια-αμελέτητα αποσταθεροποίησης της χώρας. Όχι αυτά των Βελόπουλου-Λιακόπουλου και των συν αυτώ, άλλα σχέδια που μόνο η Αλέκα ξέρει.
Τι να έκανα; Όντας μη μέλος της οργάνωσης «ΑΓΑ.ΠΟ» (Αγανακτισμένοι Πολίτες) και ως μη διαθέτων τηφλεόραση, ε, πώς να περάσει το διάλειμμα; Αναφέρομαι στον ελεύθερο χρόνο των κυνωνικών αθλοπαιδιών που υλοποίησε το υφαρπαγείο Δημόσιας Αταξίας, με το Σαββατιάτικο εναρκτήριο λάκτισμα του αφέ(ν)τη-δολοφόνου. Το πρώτο τετραήμερο ήταν πραγματικά συναρπαστικό, αν και αντιβαίνει καταφανώς την κυβερνητική αισθητική ήτις προτιμά να ρίχνει παρά να δέχεται πάσης φύσεως τούβλα… Να καίει νοικοκυριά κι όχι να την καίνε, να είναι μόνη στο κάψιμο της αγοράς και στο πλιάτσικο κι όχι να την αντιγράφουν κι άλλοι και δη ψιλικατζήδες. Κι αν δεν υπήρχε ο χειροκίνητος «κοινωνικός αυτοματισμός» και οι «ΑΓΑ.ΠΟ», θα μιλούσαμε για μια διοργάνωση-πρότυπο, για ένα ακόμη κόσμημα στην Ελλάδα της ανάπτυξης, του 12ου αιώνα (μην ξεγελιέστε με τον 21ο που λένε, είναι αναριθμητισμός. Στον μεσαίωνα είμαστε, μάρτυς μου ο Εφραίμ και το δεσποτάτο των προσκυνημένων). Στην Ελλάδα – πρωτοπόρο της ευρωπαϊκής οικογένειας, που έκανε τα βαρβαρικά φύλλα να παραμιλούν και τις παριζιάνικες νύχτες του Κλισί-σου-μπουά να μοιάζουν με φιλικό μπλε-κόκκινοι στα Λαγυνά. Με πληροφορούν τώρα από το κοντρόλ ότι αντίστοιχο –διεθνιστικού ολυμπιακού πνεύματος- meeting διεξάγεται παντού! Ζούμε ιστορικές στιγμές παρόλο που αργεί η έξοδος από την προϊστορία, κάτω από ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει…
(σ.σ. μερικές επιστολές είναι αναγνωρίσιμα παλιές, καθώς αναπαράγονται με τη σειρά που είχαν γραφεί, όπως εξηγούμε και εδώ).
