Στη βικτοριανή εποχή δεν μπορούσες να αναφέρεις τη λέξη “παντελόνια” μπροστά σε μια δεσποινίδα. Στις μέρες μας ορισμένα πράγματα δεν είναι σωστό να λέγονται δημοσίως:
- Ο καπιταλισμός φέρει το καλλιτεχνικό όνομα της οικονομίας της αγοράς
- Ο ιμπεριαλισμός λέγεται παγκοσμιοποίηση
- Τα θύματα του ιμπεριαλισμού λέγονται χώρες υπό ανάπτυξη, που είναι σαν να αποκαλείς τους νάνους παιδιά
- Ο οπορτουνισμός λέγεται πραγματισμός
- Η προδοσία λέγεται ρεαλισμός
- Η φτώχεια λέγεται στέρηση ή στενότητα και οι φτωχοί άνθρωποι με ανεπαρκείς πόρους
- Η απομάκρυνση των φτωχών παιδιών από το εκπαιδευτικό σύστημα είναι γνωστή με το όνομα σχολική λιποταξία
- Το δικαίωμα του αφεντικού να απολύει τους εργάτες χωρίς αποζημιώσεις ή εξηγήσεις λέγεται ευελιξία της αγοράς
- Η επίσημη γλώσσα αναγνωρίζει τα δικαιώματα των γυναικών ως δικαιώματα μειονοτήτων, λες και ο μισός αρσενικός πληθυσμός της ανθρωπότητας είναι η πλειονότητα
- Αντί για στρατιωτική δικτατορία, λέμε μεταβατική κυβέρνηση
- Τα βασανιστήρια λέγονται παράνομος καταναγκασμός ή φυσικές και ψυχολογικές πιέσεις
- Όταν οι κλέφτες είναι από καλή οικογένεια δεν είναι κλέφτες αλλά κλεπτομανείς
- Η λεηλασία των δημόσιων αποθεμάτων από διεφθαρμένους πολιτικούς φέρει το όνομα αθέμιτος πλουτισμός
- Τα εγκλήματα που διαπράττουν τα αυτοκίνητα καλούνται ατυχήματα
- Όταν θέλουμε να πούμε τυφλοί, λέμε μη διορατικοί
- Οι μαύροι είναι έγχρωμοι
- Όπου δεις μακρόχρονη και επάρατο ασθένεια, πρέπει να διαβάζεις καρκίνο ή AIDS
- Αιφνίδια ασθένεια σημαίνει καρδιακή ανακοπή
- Ποτέ δεν λέμε θάνατος, λέμε το μοιραίο
- Ποτέ επίσης δεν είναι νεκροί όσοι εξοντώνονται στις στρατιωτικές επιχειρήσεις: οι νεκροί της μάχης είναι απώλειες και οι απλοί πολίτες που σκοτώνονται χωρίς να φταίνε σε τίποτε, είναι παράλληλες ζημίες.
