Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και πιστός σε όσα υπηρετεί, ο Νίκος Γεωργάκης είναι ένας σεμνός, ιδιαίτερα ευαίσθητος και παραγωγικός τραγουδοποιός, που υπηρετεί την καλή μουσική για περισσότερα από τριάντα χρόνια.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε ο όγδοος προσωπικός δίσκος του με τίτλο “Είν’ η ζωή μια μουσική“, με δεκαπέντε τραγούδια.
Βιογραφικό
Ο Νίκος Γεωργάκης πρωτοεμφανίζεται ως συνθέτης και ερμηνευτής το 1989 στον δίσκο “Βραδινή αναρρίχηση” που κυκλοφόρησε σε παραγωγή του Μάνου Χατζιδάκι. Ακολούθησαν άλλοι επτά δίσκοι μέχρι σήμερα, σε μουσική και ενορχήστρωση δική του.
Το 1991 συμμετείχε στις “Βραδιές ονείρου – Θεσσαλονικείς συνθέτες” και το 1992 αντιπροσώπευσε τη βόρεια Ελλάδα στη Biennale Νέων Καλλιτεχνών της Μεσογείου που έγινε στη Βαλένθια της Ισπανίας.
Εμφανίστηκε σε πολλά φεστιβάλ και συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ως δημιουργός (σύνθεση-ενορχήστρωση) και ερμηνευτής (κιθάρα-τραγούδι). Εργάστηκε ως μουσικός την περίοδο 1994-2001 με το μουσικό συγκρότημα του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και την περίοδο 2000-2002 με το συγκρότημα της Σχολής Τυφλών Θεσσαλονίκης.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια παίζει και τραγουδά (επαγγελματικά) ρεμπέτικο. Από το 2012 συμμετέχει στη θεατρική ομάδα «Αερόστατο», γράφοντας τα τραγούδια και συμμετέχοντας στις παραστάσεις σε σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Δισκογραφία (σύνθεση-ενορχήστρωση)
- “Βραδινή αναρρίχηση” (1989)
- “Η δύση κι η αυγή έχουν το ίδιο χρώμα” (1995)
- “Παράδοξη νύχτα” (1998)
- “Ταξίδι από ένα δωμάτιο” (2002)
- “Ανάσα καλοκαιριού” (2007)
- “Να γίνω η θάλασσα” (2011)
- “Παραφυλάει ο έρωτας” (2015)
- “Είν’ η ζωή μια μουσική” (2020).
