Η παραγωγή γίνεται για το κέρδος και όχι για τη χρήση. Δεν υπάρχει καμία εξασφάλιση ότι όλοι οι πρόθυμοι και ικανοί για εργασία άνθρωποι θα βρίσκουν πάντα δουλειά. Πάντα υπάρχουν στρατιές ανέργων, ο εργάτης πάντα φοβάται ότι θα χάσει τη δουλειά του.
Η τεχνολογική πρόοδος έχει συχνά σαν αποτέλεσμα την μεγαλύτερη ανεργία αντί να ξαλαφρώνει τους εργάτες από την πολλή δουλειά. Το κίνητρο του κέρδους μαζί με τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους καπιταλιστές, είναι υπεύθυνα για την αστάθεια στην συσσώρευση και χρησιμοποίηση του κεφαλαίου, πράγμα που οδηγεί σε συνεχώς αυξανόμενες σοβαρές κρίσεις. Ο απεριόριστος ανταγωνισμός οδηγεί στην τεράστια φθορά εργασίας και στον ευνουχισμό της κοινωνικής συνείδησης των ατόμων. Αυτό τον ευνουχισμό των ατόμων τον θεωρώ σαν το μεγαλύτερο κακό του καπιταλισμού. Όλο το εκπαιδευτικό σύστημα πάσχει από αυτό. Μια υπερβολική ανταγωνιστική διάθεση μπολιάζεται στον φοιτητή που μαθαίνει να λατρεύει την άπληστη επιτυχία σαν προϋπόθεση για την μελλοντική καριέρα.
