Αδελφοί
Ας αφιερωθούμε σήμερον εις τα εύθυμα έθιμα των ημερών.
Εν εξ αυτών που σώζεται ως τις ημέρες μας (όπως άπαντα τα σχετιζόμενα με χρήματα) είναι τα κάλαντα. Ορδές παιδιών αλλά και κάθε πικραμένος, εφορμούν εις οδούς τε και ρύμαις και φαλτσάρουν επί χρήμασι. Τα παιδιά κρούουν τον κώδωνα (το μόνο μέσο επικοινωνίας των οικιών με τον έξω κόσμο εκτός τηλεφώνου και internet, αφού ηχομόνωση, σιδεριές και θύρες ανασφαλείας με δεκαπέντε μπάρες δεν επιτρέπουν καμία επαφή).
Οι νοικοκυρές εξέρχονται με σκουπόξυλα φωνάζοντας “μας τα ‘πανε”, προσπαθώντας να περισώσουν χρήματα δια τα τουλάχιστον τρία κομμωτήρια των ημερών…
Άλλο εύθυμο έθιμο είναι η παρασκευή (και το Σάββατο) εδεσμάτων και το μέχρις σκασμού καταβρόχθισμά τους, στο πλούσιο τραπέζι που φέρει -ως φυσικό επακόλουθο- ολική αδυναμία στο κρεβάτι. Παραδοσιακά φαγητά η γεμιστή γαλοπούλα (αμερικανοπούλα, ελληνοπούλα ή ό,τι διαθέσιμο) και το χοιρινό. Παραδοσιακά γλυκά τα μακαρόνια με μέλι και ο μπακλαβάς γωνία. Αυτές τις άγ(ρ)ιες μέρες υπερχειλίζονται κοιλιές και λεκάνες (γυναικών και μπάνιου), ενώ αμέσως μετά ξεκινούν διαφημίσεις κέντρων αδυνατίσματος και επισκέψεις εις τριγλυκεριδιολόγους.
Άλλο εύθυμο είναι η μετατροπή του αστικού τοπίου εις οθόνη equalizer, με χιλιάδες λαμπάκια που αναβοσβήνουν. Μέσα στα σπίτια ξεφυτρώνουν δέντρα, εις αντίθεση με τον υπόλοιπο χρόνο που μέσα στα δέντρα ξεφυτρώνουν σπίτια (όρα σχετικό νόμο περί δασικών εκτάσεων). Τα δέντρα διακοσμούνται με αστραφτερά, πολυδάπανα κι άχρηστα αντικείμενα, ενώ οι εξώστες μετατρέπονται εις κιτς θεάματα, εις έναν άτυπο, σιωπηλό συναγωνισμό.
Ομόσιτες εις το γιορτινό τραπέζι οι οικογένειες, είθισται να μαλώνουν δια τα κληρονομικά, γράφοντες στ’ αρχεία τους φτωχούς και αναξιοπαθούντες, οι οποίοι τους ανταποδίδουν το γράψιμο. Τούτες τις ημέρες της αγίας κατανάλωσης και αγίας χοληστερίνης, άπαντες δέον να είναι αστραφτεροί, χαρούμενοι, να φοράνε τα καλά τους και να κάνουν τα κακά τους.
Εν μέρει Christmas…